SETNY WPIS...
i ponad 30 tysięcy odwiedzin!!!
Kochani, nie spodziewałabym się tego, ponieważ mój blog nie jest tak aktywny jak Wasze - u nas przez większośc czasu nic się nie dzieje, a mimo to zaglądacie do mnie, podtrzymujecie na duchu, gdy mam doła, radzicie - i za to jestem Wam wdzięczna 
!!!!!!!!!!!!!!
Dziś nie wyobrażam już sobie życia bez blogowania - to jest całkiem miły nawyk 
.
Z przyjemnością zaglądam do Was, dopinguję, cieszę się Waszymi sukcesami, smucę, gdy Wam coś nie wychodzi - myślę, że staliśmy się taką FORUMOWĄ RODZINĄ 
.
Mam gorącą nadzieję, że nawet po wprowadzeniu się do Waszych pięknych domów będziecie tu zaglądac - nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej!!!
Wczoraj rozmawiałam z mężem o ewentualnym naszym powrocie do kraju - prawdę mówiąc, moglibyśmy wziąc kredyt na wykończeniówkę i wracac, ale mamy jeszcze syna, który zaczął nową szkołę, a to by oznaczało ponowne wyrwanie go ze środowiska, w którym jest już mu dobrze.
Jako nauczycielka wiem, że nasz Fabian mógłby nie poradzic sobie w polskim gimnazjum - uczyłam tam przez 5 lat i naprawdę widzę ogromną różnicę w edukacji pomiędzy Polską a Irlandią! Nie chcemy narażac go na dodatkowy stres - postanowiliśmy zatem, żeby Młody skończył tutaj 3-letnią edukację w Secondary School (w sumie nauka powinna trwac 6 lat) - napisał tzw. małą maturę (Junior Certyficate) i wrócił dopiero do średniej szkoły w kraju - wówczas od razu zaznaczylibyśmy w szkole, że Młody bedzie zdawał maturę międzynarodową w języku angielskim - to byłaby przepustka dla niego na studia za granicą, bo coś mi się wydaje, że on chciałby po tych 3 latach wrócic tutaj ....
Sami widzicie, że takie decyzje nie są łatwe - tu nie chodzi tylko o zarabianie kasy na własny dom - jeśli ma się dzieci, to te powroty są o wiele trudniejsze - trzeba się liczyc z tym, że różnica w systemie edukacji jest ogromna, często też dzieciaki po prostu nie chą wracac - tu mają wszystko - dom, przyjaciół, znane im środowisko, tu się wychowują, dorastają...
Czas zatem pokaże, a na razie trzeba się pogodzic z tym, że kilka lat dzieli nas jeszcze od powrotu DO DOMU 
Kochani, dośc tych smętów - tylko takiej jesieni Wam z całego serca życzę:
Pozdrawiam cieplutko 
!!!
, a do pracy i tak muszę iśc! Pocieszam się tym, że 23 października wsiadam z Młodym w samolot i lądujemy na polskiej ziemi, hi hi 
. Pozdrawiam Was wszystkich cieplutko!!!
:
. Szczerze mówiąc, zdecydowanie wolę nasze krajowe rozwiązania!!!
!!!
. Zbyt wiele do końca tego roku, jak sami widzicie, nie będzie się u nas działo, a szkoda, bo jak widzę Wasze postępy, to wymiękam!!! Oby do wiosny 
. Dziękuję wszystkim za pomoc!!! 
